Schilderen voor meer houvast bij rouw

De inspiratie om in gouache te schilderen had ik al deze zomer, totdat dat idee even bruut werd stil gelegd door de vroeggeboorte van ons zoontje Guus. Zijn geboortekaartje kun je hier bekijken. Ik bleef er wel aan denken en in de leegte die volgde tijdens mijn periode van herstel, heb ik die kwast en verf gepakt. Het eerste schilderij werd er een van Abel, die je in dit bericht in beeld ziet ontstaan.

Natuurlijk wilde ik – nu ik wist dat ik dit kon – meteen daarna ook Guus graag ‘vangen’ op papier. Hij hoort er absoluut bij. En zo had ik hem tijdens het schilderen weer dichterbij me (huilen) en nu extra mooie herinneringen van hem in huis. Zo heb ik meer houvast, want zonder hem hier is het zo leeg.
De moeite van het delen van dit werk waard, vind ik. Ik ben er trots op wat er zonder oefening met gouache (en mijn vrees om mensen te tekenen) zo uit mijn handen komt. Ik wil je hiermee inspireren, laten zien wat er kan én ik vind het fijn als mijn workshoppers of klanten voor een muurtekening weten wat er is gebeurd en dat Guus absoluut genoemd mag blijven worden.

Je reactie op mijn berichtjes vind ik heel leuk, die mag je hieronder achterlaten.